Nie głaskaj obojętnością.

Nie przytulaj rutyną.

Nie szeptaj brakiem nadziei.

Szczęściem do mnie krzycz.

Popychaj marzeniami.

Jeśli zechcesz, możesz nawet potrząsnąć,

potrząsnąć ciepłymi słowami.

could you please

Could you please help me find my freedom?

What can you see when you close your eyes?

Is it eternity?

I don’t think so.

There are only few people who can see eternity.

Do you possibly know how I can find my heart?

I lost it long time ago.

Have you found it?

Probably not.

Once you lose your heart, you lose everything.

You always complain I talk too much, I ask too many questions.

I am sorry.

I’ve always thought

You’re the one to help me find the thoughts.

Puk, puk, puk…

Gdzie podziała się przyzwoitość?

Na wakacjach.

A gdzie wywiało dobroć i uczciwość?

Grają razem w ping ponga.

Czy widziałeś może braterstwo?

Zaszyło się w swoim pokoju i śpi,

zmęczone upałem i krzykiem dzieci.

A może znalazła by się miłość?

Oj nie, ona jest bardzo zajęta,

Podkasała rękawy i kopie grządki w ogródku.

Czyli...nie ma nikogo?

Jak to nie ma – są przecież.

Zajęci, zaganiani, w pocie czoła próbują żyć.

ulubione

Jesteś moim ulubionym człowiekiem.

Nie wiedziałeś?

No tak, dobrze się kamufluję.

Lubię śnić o Tobie.

A sny miewam różne.

O dworcu, o łodziach i o jabłkach.

Tak, zdecydowanie lubię te o jabłkach.

Przypominają jesień i pierwsze dni w szkole.

Ludziki z kasztanów i opierające się jesieni słońce.

Lubię też kawę.

Mocno paloną, parzoną jak Pan Bóg przykazał.

Lubię też rozpuszczalną.

Za jej tani i prosty komfort przyrządzania.

Jesteś moim ulubionym człowiekiem.

pudełko

znalazłam dziś małe pudełko
trochę poplamione na wieczku, puste
pomyślałam, że włożę coś do środka,
że zamknę w nim jedno marzenie
marzenie to było niewielkie
całkiem foremne, niegroźne
(bo bywają też groźne marzenia)
ale marzenie moje w pudełku zostać nie chciało
tupnęło prawą nogą
zrobiło się czerwone na twarzy
i uciekło przez okno

bo nie można  marzeń
chować w pudełkach